Rajcza Tour MEGA

Sobota, 6 sierpnia 2011 · dodano: 06.08.2011 | Komentarze 7

Jako, że nie pojechałem Tatry Tour, więc żeby to sobie zrewanżować postanowiłem wystartować w wyścigu Rajcza Tour (100 km od Zakopanego). To, że mogłem pojechać zawdzięczam żonie, za co bardzo jej z tego miejsca dziękuję :)

Nogi trochę sztywne po wczorajszym TdP ale nie może być ciągle lekko ;)
Szybkie rozkręcenie (niestety nie można nazwać tego rozgrzewką) i zaczynamy. Start wspólny dla dystansów Giga i Mega, jedziemy przez Rajczę do Milówki całą szerokością szosy, niestety nie ustawiłem się zbyt dobrze, bo gdzieś w środku grupy i co chwilę muszę hamować i rozkręcać ponownie – efekt samochodów, zwężeń itp. Jest bardzo nerwowo i nie trudno o jakąś kraksę, ale z drugiej strony takie szarpanie trochę mnie rozgrzało :)

Po chwili zaczyna się od razu najgorszy podjazd na trasie, czyli Nieledwia znana z Pętli Beskidzkiej, to ma na celu podzielenie grupy. Od początku jedziemy mocno i wszystko się rwie, nie startowałem z przodu więc tracę trochę dystans do czołówki. Ze szczytu bardzo szybki zjazd i na płaskim znowu grupa się łączy – no ale już nie cała ;)
Teraz podjazd wąskim asfaltem pod Laliki i szybki zjazd równie wąską drogą do Milówki, tu jedziemy bardzo szybko i na dole znowu formujemy sporą grupę. Jedziemy tak aż do Węgierskiej Górki i jest bardzo niebezpiecznie, bo wszystko przy pełnym ruchu ulicznym, z przodu widać próby ataków ale wszystko jest szybko kasowane.

Po jakimś czasie zaczyna się podjazd do pierwszego bufetu, nie wiem czemu ale mam mały kryzys i niestety odpuszczam czołówkę, na bufecie biorę w locie tylko wodę i na zjeździe zaczynam gonić. Dołącza do mnie szóstka kolarzy i kręcimy bardzo mocno wachlarzem, na dole rozjazd GIGA-MEGA, skręcamy oczywiście na MEGA ale wciąż nie widać czołowej grupy :/
Kontynuujemy wachlarz i udaje się ich dojść, jednak trochę sił to kosztowało.
Tempo nie jest zawrotne i można na szczęście odpocząć, ale nie za długo bo już zaczynamy podjazd przez Korbielów do granicy polsko-słowackiej.

Z początku jedzie się fajnie, ale jak już zaczynamy konkretny podjazd w lesie wszystko zaczyna się dzielić, ja jadę gdzieś w środku i nie zauważam ataku grupki osób. Próbujemy scalić to wszystko z powrotem w trójkę ale nie dajemy rady i wisimy między pierwszą grupą i „peletonikiem”. Postanawiamy zaczekać na grupę, bo przed nami zjazd i płaski odcinek przez Słowację pod wiatr, myślę sobie że spokojnie dojdziemy pierwszą grupę, bo było nas więcej.

Jedziemy razem z całą grupą ale jest jakoś dziwnie, chwilami jakbyśmy gonili a chwilami jakbyśmy odpuszczali, dziwna była to współpraca i tak praktycznie cały czas po słowackiej stronie. Do mety coraz bliżej, a ucieczki nie widać. Tracę nadzieję, że ich dojdziemy.
Ogólnie strona słowacka bardzo nudna, płasko i wietrznie, żadnych górek, tylko kilka hopek.

Dojeżdżamy do wsi Zakamenne, gdzie zlokalizowany jest bufet, kilka osób się zatrzymuje, a kilka chce to wykorzystać i atakuje, nie myśląc długo jadę z nimi, zaczyna się lekko pod górę, a my lecimy 40km/h, jest naprawdę ostro, ale się trzymam i nawet wychodzę na zmiany. Jedziemy tak dłuższy czas i na szczycie ostatniego podjazdu (którego nawet nie zauważyłem takie było tempo) widzimy ucieczkę. Stąd szaleńczy wręcz zjazd, brakuje mi przełożeń, a moja waga nie pomaga, ale udaje się utrzymać w grupie i na dole ostatecznie dochodzimy ucieczkę :)

Teraz do mety jest już płasko więc będzie finisz z grupy, jedziemy cały czas bardzo szybko, jest niebezpiecznie, bo z przeciwka jeżdżą normalnie auta, a my się trochę przepychamy z prędkością około 50 km/h, to nie jest to co lubię w kolarstwie :/
Do mety coraz bliżej, niestety nie znam trasy i nie wiem jak wygląda finisz, nagle pojawia się rondo, stojące samochody i już finisz, kto wjechał na rondo pierwszy ten wygrywa z grupy. Niestety nie mam już szans na dobre miejsce, ostatecznie z tej grupy jestem przedostatni, no cóż płaskie finisze to nie moja działka. W dodatku na ostatnich dwóch kilometrach czułem już kurcze łydek.

Podsumowując jestem bardzo zadowolony, pomimo TdP Amatorów przyjechałem na metę w zasadzie w pierwszej grupie (przed nami była jeszcze jak się okazało ucieczka dwóch kolarzy). Niestety zabrakło jakiegoś podjazdu na koniec, jak to zazwyczaj w górach bywa, wtedy byłaby szansa na walkę nawet o podium.
Miejsce:
11 OPEN
9 M2



Kilka fotek:

Skupiony:


Przed startem:


Na finiszu:


Posiłek z Interkolem: