Wyścig w Lesznie 2012

Niedziela, 27 maja 2012 · dodano: 27.05.2012 | Komentarze 24

Pierwszy raz organizator maratonów w Lesznie postanowił zrobić prawdziwy wyścig dla amatorów ze startu wspólnego... Udało się to wybornie, wszystkie drogi były zamknięte, przed wyścigiem pilot, piękna idealnie kolarska pogoda – po prostu prawdziwe kolarskie święto dla amatorów.
Trasa jak to w Lesznie płaska jak stół, więc na wynik się nie nastawiałem, ot po prostu świetna okazja na mocny trening szybkościowy.

Wstaję wcześnie rano, ogarniam śniadanie i z żoną jedziemy do Leszna, na szczęście to blisko Poznania więc podróż mija szybko i bez problemów.
Odbieram numer, na miejscu już pełno kolarzy-amatorów, po kolei znajduję moich znajomych z VTeam Jamis – Rafała i Michała, tym razem na wyścigu będzie nas trzech muszkieterów ;)
Po ogarnięciu sprzętu i przebraniu w strój teamowy jedziemy z Michałem na start, tu już pełno ludzi i nie ma jak się ustawić... Na szczęście z pomocą przyszedł Rafał, który trzymał dla nas miejsce :)
Tu spotykam również Szerszenia znanego z Żądła 2012 oraz G0re i jego „pomagiera” ;)

Trochę się dziwię czemu kompletni amatorzy, np. na rowerach MTB poustawiali się z przodu – jak dla mnie to bez sensu trochę no ale nic. Zamiast rozgrzewki trzeba było prawie pół godziny czekać „w blokach startowych” na słoneczku, czas minął jednak szybko na pogaduchach itd...

Nadeszła chwila startu i ruszamy, trochę kocioł od początku, nie mogę się wpiąć w bloki, mija mnie parę osób, a czołówka już się zagina. W końcu się wpinam i jadę na maksa goniąc czub, trochę boli, bo rozgrzewki nie było ale w końcu po chwili jedziemy całą dużą grupką.

Po jakimś czasie spotykam Krisa, Bartka i kilku innych znajomych, grupka zrobiła się konkretna – jest tu sporo znanych i mocnych nazwisk, ale jazda od początku jest bardzo nerwowa, nie ma za bardzo jak się przebić do przodu i co chwilę krzyki uwaga i hamowanie – chwilami aż czuć swąd palonej gumy...
Ale tak po jakimś czasie stwierdzam, że jazda raczej na tyłach grupy jest świetnym treningiem, co zakręt trochę się zostaje i potem trzeba gonić, taka jazda jest mało efektywna, ale treningowo super !!

No i tak sobie jedziemy na sporych prędkościach, co jakiś czas ktoś próbuje uciekać i tempo wzrasta, za chwilę go doganiamy i znowu trochę spowolnienia, i tak przez całą pierwszą rundę.

Przy wjeździe na drugą trochę pech, bo przede mną wywala się parę osób, część skończyła po pierwszej i pojechała na metę, a czołówka po skręcie jedzie mocno, robi się spora przerwa i muszę gonić, kurde ciężko było, puls zaczynał się buntować ale w końcu grupkę doszedłem :)

Na drugiej rundzie kontynuuję taktykę jazdy raczej z tyłu, chciałem dopiero się przebijać do przodu tak na 100 kilometrze – taki był plan :) Grupka już też nie była taka liczna jak na początku, ale nadal było w niej sporo wariatów jadących szlaczkiem i nie patrzących czy ktoś akurat go wymija.

Udało się przebić na sam czub grupki, zamierzałem się tam utrzymać aż do podjazdów i tak szło nawet nawet, ale potem im bliżej górek tym niebezpieczniejsza jazda innych osób. To był start treningowy więc priorytetem było dojechać cało do mety.
No ale zaczyna się pierwszy podjazd, a ja jestem w środku całej grupy, pięknie przebijam się z lewej do przodu i nagle jakiś idiota zajeżdża mi drogę, zrzuca mnie na pobocze z wielkimi kamieniami, jakoś utrzymuję się na rowerze, ale po powrocie na szosę muszę ostro gonić resztę. Udaje mi się to ale kosztuje sporo sił.

Trochę odzyskuję siły i jestem gotów na drugi podjazd, tym razem po szerokiej i dobrej drodze. Przebijam się znowu z lewej o trochę miejsc i stąd już mocno wariacka jazda aż do mety. Co chwilę ktoś próbuje uciekać, reszta goni, mocne podkręcenia tempa i za chwilę mocne spowolnienia. Taka bardzo interwałowa jazda. W sumie nawet nie wiem czy ktoś z przodu ucieka czy też nie.
I po tak wariackiej jeździe cała nasza duża grupka dojeżdża do ostatniej płaskiej prostej (jaka szkoda, że nie było tu pod górę ;)
Na liczniku ponad 50 km/h a to dopiero rozkrętka tempa, zaczynamy ostateczne finiszowanie, mistrzem w tej dziedzinie nie jestem ale idzie mi dobrze, z każdym metrem coraz szybciej i zaczynam mijać kolejnych zawodników. Niestety nagle widzę przed sobą kraksę, parę metrów przede mną koleś leci na ziemię, odbija się od niej jak piłka i nie wiadomo gdzie ostatecznie się znajdzie. Nie ma co ryzykować, zjeżdżam do rowu jednocześnie hamując, oczywiście zaliczam glebę na trawę ale nic mi nie jest ;)
Wracam na szosę i finiszuję na kiepskim miejscu...

Podsumowując był to bardzo dobry i szybki wyścig, na starcie konkretna ekipa, sporo zawodników z Interkolu, TGV, Oliver Rybczyński, Whirpool Team, nasza trójka z VTeam Jamis i inni dobrzy kolarze amatorzy. Jestem bardzo zadowolony, bo utrzymałem się w pierwszej grupce przez całe 133 km, szkoda finiszu ale nie płaczę, bo wygrać i tak bym nie wygrał na takim płaskim finiszu. Trochę nie rozumiem tej walki, tak jakby to były mistrzostwa świata – trochę rozsądku niektórym by się przydało.
No i wielki plus dla organizatora – jak widać można zorganizować imprezę ze startu wspólnego z zamkniętymi drogami !! Chciałbym taką formę wyścigu w Trzebnicy, wtedy do pierwszych górek jazda w peletonie, a potem ogień na podjazdach i można by o coś powalczyć...

Pozdrowienia dla wszystkich znajomych, których spotkałem :)

Wyniki:
M2 – 14
OPEN – 40
Czas zwycięzcy :)

I na razie trzy fotki:

Przygotowania i ostatni batonik przed startem:


Po starcie:


Przed startem: